Mantık duvarının arkasındaki çocuk bahçesinde yanlızlıktan müzdarip oturuyordu Cafer. Duvarın arkasından Çiçeğin sesini duydu. Lan dedi kendi kendine. Annem mi çaardı bunu kendi mi geldi acaba diye düşünürken duvarın cam bölümünde belirdi Çiçek. Dakka 1 gol 1 çipil çipil gözleriyle Caferin kalbini deşmeye başlamıştı. Kapıyı kitlediğinin görüntüsü geldi Caferin aklına dün müydü bugün müydü bi bilemedi ama sonra paronoya yaptığı konusunda karar kıldı. Çiçeğin kapıya yöneldiğini görünce sinsisinden bi gülücük oluştu Caferin suratında ama Çiçek zırt diye giriverdi içeri. Kapıdaki ne kilit vardı ne anahtar. Cafer bi şokladı bi mantığa oturtmaya çalıştı ama nafile Çiçeğin kokusu tüm bahçeyi sarmıştı zaten artık dışarı çıkmasına gerek kalmamıştı. Neyin mücadelesini veriom lan diye gaza gelip Çiçeğin yanına dooru koşmaya başladı. Cafer koştu Çiçek kaçtı Cafer koştu Çiçek kaçtı. Mamalak bi gülüş suratına yapışmış salya sümük koşuyordu Cafer. Birden Çiçek "ben eve gidiyuruuuğm" deyip çıktı gitti. Saftiriğimde camda bakakaldı. Ne bok yediğini Çiçek menzilden çıkınca bahçenin camdaki yansımasında farkedebildi. Kumdan yaptığı kalelerin üstünde Gazi koşusu olmuştu sanırsın. İlk gelen dişi zırt diye gircekse içeri neden yaptım ki bu emuğagoduum duvarlarını diye kendine kızdı. Komple yıktı duvarları Cafer. Çıktı beton yığının üstüne bi güzelde sıçtı. Bez getir ehoohohoy