Düşünce hareketten önce gelir ama hareketinde öncesinde başka bi hareket vardır. Hatta iki hareket arasında bunlardan bağımsız binlerce hareket vardır. Bu bağımsız hareketler,bağımlı gibi hareket etme özgürlüğüne de sahiptirler. Bu noktada matematiksel verilere sahipsek bilime kayarız. Kişi kendi yöntemiyle bu bağı soyut olarak başka objelere veya hareketlere bağlarsa bu duruma da sanat diyebiliriz. Peki gerçekleştiğinde hoşumuza gidecek şeyleri sürekli düşünüp o yönde hareket ederken birden kesin kötü bişey olur diye tetikte bekleme durumuna geçersek o kötü bişey olana kadar geçmeyen bi özellikse ve bu durumu kendimize biz yapıyosak ağlamanın pekte bi anlamı kalmaz. Ama duygu tüm mantığa rağmen göz yaşlarını akıtmasa da damlatır.