Bir sürü insanın hayatından belli kesitleri oynuyomuşum gibi hissediyorum bayadır. Kimisini 5 dakika kimisini 5 yıl oynuyorum. Onlara ait bir yaşamları olmadıkları için kendilerine ait zamanlarda onlara saygı duyuyorum ve kendi hallerine bırakıp hissiyatlarını depoluyorum. Tam zamanlı yaşamadıkları için kimisi çok aç oluyor ortaya çıkınca gözleri dönmüş heyecandan eli ayağı titriyo kimisi de zamanlarının kısıtlı olduğundan yada özel hissedemediklerinden hiç bişey yapmadan kendilerine ayrılan sürenin bitmesini bekliyolar. Keşke bir iki tane beden ayarlayabilsemde bende biraz oh diyebilsem.